گچ ماده اي طبيعي است كه حاوي كمتر از 1% مواد ارگانيك است و به همين دليل براي محيط زيست و سلامت انسان هيچگونه ضرر و زياني ندارد.

  گچ به دليل دارا بودن مقدار PH 5/5 براي پوست انسان بي ضرر است.

گچ مي تواند رطوبت فضاي داخلي را به سرعت جذب نمايد و زماني كه رطوبت هوا از بين رفت، آنرا به سرعت به محيط بازگرداند و بنابراين باعث ايجاد تعادل در ميزان رطوبت موجود مي شود.

  گچ به عنوان بازدارنده آتش هم كاربرد دارد و بر اساس استانداردهاي اروپا از آن به عنوان عامل غير احتراق استفاده مي شود. اين عامل از ساختمان ها در مقابل آتش محافظت مي نمايد.

  گچ به واسطه حفره هايي كه درون بافت خود دارد، امواج صوتي را جذب كرده و نوعي عايق صدا را فراهم مي آورد.

  براي ساخت گچ در مقايسه با ساير مصالح ساختماني (آهك ، سيمان و ...) از انرژي كمتري استفاده مي شود و اين به نوعي صرفه جويي در انرژي به نفع اقتصاد ملي است.

  گچ به دليل دارا بودن ساختار متخلخل در فصل زمستان گرم و در فصل تابستان خنك مي شود و اين خاصيت عايق بودن آن را تقويت مي كند.

  گچ به دليل دارا بودن رنگ سفيد، سطحي تميز و يكدست را حاصل مي كند.

  گچ در مقايسه با ساير مواد پوششي كلاسيك سريعتر خشك شده و آماده رنگ كردن مي شود.

  گچ يك ماده بسيار مناسب براي انجام تعميرات و اصلاحات در ساختمان هاي قديمي و شكستگي هاست.

  گچ در تركيب با مقدار مناسبي آب به راحتي در داخل قالب ها و شكاف ها قرار گرفته و شكل آن را به خود مي گيرد.

  هنگام پختن بدليل داشتن ساختار بلوري شكل ، طي يك واكنش شيميايي حدود سه چهارم از محتواي آب خود را از دست داده و تبديل به نيمه – هيدرات مي شود. پودر گچ در تركيب با

       آب تبديل به گچ مي شود و گچ دوباره ماهيت ذاتي خود را كه داراي مقداري آب بوده بدست مي آورد.

گچ در مقايسه با ساير مصالح ساختماني كلاسيك(شن و ماسه ، سيمان ، ملات)بسيار سبكتر بوده و از ميزان بار ساختمان مي كاهد و اين به نوبه خود باعث كاسته شدن هزينه هاي حمل

     و نقل نيز مي شود.